Nagrałem dzisiaj film ze swojej zwykłej pętli na bazarze Phra Khanong. Co prawda w środku dnia, więc kontrasty są strasznie mocne i generalnie nie oswoiłem jeszcze kwestii robienia filmów lustrzanką, ale daje to pewien obraz. Najlepiej wygląda w najwyższej rozdzielczości – 1080p.
Dzisiaj wygasło mi 30-dniowe extension zwolnienia z wizy, wybrałem się więc na visa run do Kambodży. Jako że ze względu na zobowiązania “akademickie” nie mogę teraz na dłużej wyjechać z BKK, zapłaciłem jednemu z biur pośrednictwa wizowego za zorganizowany, jednodniowy visa run.
W ramach sobotniego odmóżdżania – kuchenne rewolucje po tajsku:
เชฟเเดนปลาเเดก ep.10 เมนูซั่วอึ่งเชิญเเซ่บครับพี่น้องงงงงง
Опубліковано Ptss 30 травня 2017 р.
Wycieczki na bazar Phra Khanong praktycznie za każdym razem zapewniają jakieś niespodzianki. Do tego praktycznie codzienna nauka tajskiego powoduje, że zaczynam słyszeć coraz więcej niuansów w mowie lokalsów – różne tony, dźwięk niektórych liter i sylab. Okazjonalnie zdarza mi się rozpoznać też jakieś słowo albo zwrot, ale do podstawowej nawet biegłości jeszcze długa droga.
Rano kolejna wizyta na bazarze Phra Khanong, gdzie ostatnio bywam niemal codziennie. Skuter otwiera zupełnie nowe możliwości w mieście takim jak Bangkok (na przykład pozwala właśnie na codzienne wizyty na bazarach). Oczywiście boli mnie fakt, że jest to pojazd spalinowy – miałbym o wiele czystsze (pun not intended) sumienie, gdyby był elektryczny (i ładowany energią odnawialną).
Jak pisałem wcześniej, w piątek dostałem do ręki tutejsze prawo jazdy. Wczoraj, czyli w sobotę, rano pojechałem na On Nut wypożyczyć skuter (wypożyczenie neo-oldskulowej Yamahy Filano to wydatek 3000 THB na miesiąc), a popołudniem, już na skucie, pojechałem na jogę. Dzisiaj z kolei, w ramach walki z niedzielnym ennui, zrobiłem pierwszą wycieczkę krajoznawczą – 120 km.
Nic pisałem nie ostatnio, jako że primo zacząłem uczyć się pisania i czytania po tajsku, a secundo, postanowiłem zrobić lokalne prawo jazdy (czyli bai kap khee) na skuter.
Ostatnie tygodnie przyniosły sporo kulinarnych odkryć, o których nie zawsze chciało mi się pisać, że nie wspomnę już o robieniu im zdjęć. Natomiast pojawiło się coś, co na stałe weszło do mojego jadłospisu, a mianowicie makaron soba.
Niedaleko stacji BTSu Ekkamai, z której zwykle zaczynam swoje codzienne podróże po Bangkoku, jest galeria handlowa Gateway Ekkamai. Generalnie nie cierpię takich miejsc, natomiast w Gateway znajduje się masa japońskich i koreańskich knajp i sklepów. A że moja ciekawość kultury japońskiej z roku na rok robi się coraz większa, bywam tam w miarę regularnie.
Jak powszechnie wiadomo, jesienią zeszłego roku zmarł uwielbiany przez Tajów król Bhumibol. Naród pogrążył się w żałobie, której symbolem stały się czarne wstążki powszechnie przypinane do ubrań.
Coraz częściej stwierdzam, że brakuje mi umiejętności czytania tajskiego alfabetu. Ostatnio kilkukrotnie, w kryzysowej (relatywnie) sytuacji, nie byłem w stanie przeczytać kilku kluczowych znaków (tablicy na nadjeżdżającym autobusie, ceny, nazwy czegoś na bazarze etc.) Wzbudziło to we mnie zrozumiałą irytację i intelektualną frustrację.
I tak, niepostrzeżenie, minął pierwszy miesiąc w Bangkoku. Jako że dzisiaj wygasło mi 30-dniowe zwolnienie z wizy, wybrałem się po extension do lokalnego biura imigracji, które mieści się spory kawałek za lotniskiem Don Muang. Czyli na końcu świata (coś jak 5 kilometrów za Wawrem w realiach warszawskich).
Kilka dni temu znów pojechałem na bazar po rośliny. Tym razem dopadł mnie gigantyczny deszcz, który próbowałem przeczekać. Deszcz jednak niespecjalnie chciał przestać padać, więc po pół godzinie ruszyłem na poszukiwania parasola.
Moja lokalna sangha, Little Bangkok Meditation Group, zorganizowała coś, co nazywa się Meditation for Challenging Times. Brzmiało ciekawie, więc postanowiłem się wybrać.
Dziś zostałem zapytany jak w temacie. W sumie to nie wiem. Trochę jednego i trochę drugiego, ale ostatecznie ani jedno ani drugie. Bardzo to zen, czyli wszystko na swoim miejscu.
Przystanek BTSem i kilkaset metrów piechotą od mojego aktualnego domu jest wielki bazar, nazywany – od dzielnicy, w której się znajduje – bazarem Phra Khanong (talat Phra Khanong).
W tym roku przyjechałem do TH akurat na rozpoczęcie pory deszczowej. Ostatnie dwa tygodnie były jeszcze dosyć suche i gorące, chociaż pojawiały się już nieśmiałe deszcze. Dzisiaj wszystko się zmieniło, nad ranem przeszła piękna monsunowa burza z masą wody, a teraz za oknem chmury i mżawka. Prawie jak europejska jesień, tylko temperatura się nie zgadza. W kolejne dni mają pojawiać się już regularne popołudniowe deszcze.
Doznałem dzisiaj językowego olśnienia. Ucząc się nowych tajskich słówek, przeczytałem, że yaek (prawie jak jak) to skrzyżowanie. W zależności od tego ile ulic odchodzi od skrzyżowania, przed yaek dodaje się liczebnik, ie. saam-yaek dla trzech ulic i see-yaek dla czterech. Pewnie dla pięciu będzie haa-yaek.
Po kilku dniach w Bang Chak postanowiłem zmienić lokalizację w BKK i okazała się to być znakomita decyzja.
Moje lokalne studio jogi ma poza typowymi sesjami hatha jogi również sesje jogi (jóg?) vinyasa i yin.